Toaleta

Wszedłem do pomieszczenia. Nadal trochę się rozglądałem po okolicy. To było niedawno po moim spotkaniu z Ayako. Nadal myślałem że być może jestem jedynym potworem o takim wyglądzie w całej szkole. Dlaczego tak wiele osób wyglądało jak ludzie? To było bardzo dziwne. Zastanawiałem się nad tym wciąż i wciąż, ale nie mogłem nic wymyślić. Rozejrzałem się chwilę po pokoju po czym zacząłem się kierować w stronę wyjścia.

Koelius spokojnie maszerował sobie po korytarzu, znudzony całym dniem poszukiwał wrażeń. Co prawda było dość pusto, więc nie było co robić. Aż do pewnego momentu. Chłopak poczuł znajomy zapach, bardzo znajomy. Nie zastanawiając się długo, Koelius rozpędził się i zaczął biec w danym kierunku. Dobiegając do drzwi łazienki, nie czekał. Po prostu wszedł razem z drzwiami, wywalając je z zawiasów. Drzwi po chwili opadły na ziemię, a Koelius kręcąc się w kółko, zaczął się zbliżać do Alex'a.
- KUZYNIE!!!
Gdy już był dostatecznie blisko, zatrzymał się i złapał Alex'a za policzki.
- Ile to już lat!? Nie wiedziałem, że zapisałeś się do tej szkoły.
Radości nie było końca, tak samo jak ściskania policzków kuzyna. Zostawiając po chwili policzki, Koala zaczął krążyć wokół Alex'a i obserwować go.
- Zmieniłeś się, urosłeś.

Nagle ktoś wpadł do pomieszczenia. Jako że byłem dosyć blisko drzwi to niemal nimi oberwałem. Spojrzałem na tego który właśnie wszedł. Nie poznałem go, ale on zaczął nazywać mnie "Kuzynem". Jeżeli się nie mylił to musieliśmy widzieć się naprawdę dawno temu. - K-kim t-ty jesteś? - spytałem jednocześnie próbując zrobić między nami dystans. Nie lubiłem jak ktoś szczypał moje policzki. Zwłaszcza ktoś kogo ledwo znam. Druga rzecz która niemal rzuciła mi się w oczy to to że on tak samo jak ja miał pełne futro. Cieszyłem się wiedząc że nie jestem jedynym potworem tego rodzaju w szkole. Zacząłem nawet lekko merdać ogonem.

Reakcja była raczej odpowiednia, widział go gdy miał cztery lata. No więc trzeba mu trochę przypomnieć o sobie, inaczej będzie źle i będzie trzeba użyć radykalnych środków.
- Jak śmiesz nie pamiętać własnego kuzyna! To ja, Koelius. Widziałem cię jakieś dwanaście lat temu.
Odpowiedział szczerząc swoje zęby, co trzeba więcej wyjaśniać? Widząc reakcję ogonową, chłopak zastanowił się po chwili.
- Co, dawno nie widziałeś żadnego futrzaka? Czy cieszysz się na widok kuzyna?
Jakby nie patrzeć, było mu to obojętne z jakiego powodu się cieszył. No ale wracając do spotkania, które było jednym z lepszych dzisiaj.
- Trzeba nadrobić stracone lata, co powiesz na....... Opuszczenie tego miejsca, bo w sumie jest wiele innych.
No jakby nie patrzeć, łazienka nie jest odpowiednim miejscem na odnawianie kontaktów z rodziną.

- D-dwanaście lat? - zdziwiłem się. To było NAPRAWDĘ dawno temu, ale zacząłem sobie trochę przypominać co o nim słyszałem od rodziny. - J-już c-chyba cię kojarzę... - powiedziałem. - Opuścić to miejsce? W-w sumie możemy gdzieś pójść... - nie byłem pewien co mój kuzyn mógł mieć na myśli przez to. - W-właściwie to j-już miałem stąd wyjść... - dodałem cicho po chwili lekko pokazując na drzwi które parę chwil temu omal mnie nie rozwaliły.

Widocznie kuzyn był dość spięty, strasznie się jąkał. Możliwe, że to przez spotkanie. No cóż, będzie go trzeba trochę rozluźnić. Wpierw, zmiana miejsca.
- Noooo dobra Alex, idziemy na stołówkę. Trzeba uzupełnić zapasy.
Powiedział, po czym wskazał palcem prawej łapy na wyjście. Nie zwlekając, ruszył przed siebie. Wraz z Alex'em, którego wcisnął pod pachę. Tak żeby się nie zgubił, jeszcze by tego brakowało. Wychodząc biegiem z kibla, obydwoje ruszyli do stołówki.

z/t 2x