Zoey, prosto z zaświatów

Imię i Nazwisko
Zoey Moon

Wiek
17 lat

Pochodzenie
Przyszła na świat w Nowym Yorku, choć nie zagrzała tam długo miejsca ze względu na pracę swoich rodziców.

Rasa
Potwór, a konkretnie duch



Wygląd
Gdyby porównać zdjęcia z czasów, gdy żyła z jej stanem obecnym, wcale tak wiele się nie zmieniła. Nadal jest wysoką, zgrabną dziewczyną o skórze białej jak ściana. Choć teraz ta skóra jak i cała postać Zoey lekko prześwituje pokazując to, co jest za nią. Emanuje też jasną poświatą, która nie jest widoczna w jasnym pomieszczeniu, natomiast w nocy działa jak lampa. W niektórych miejscach widać również blizny niewiadomego pochodzenia, którymi dziewczyna się jednak nie przejmuje. Dużo bardziej dziwi ją kolor włosów. Z relacji osób, które ją znały za życia można się dowiedzieć, że miała wówczas czarne, proste, długie włosy do łokci, a po śmierci... Stały się one granatowe. Być może jest to spowodowane poświatą otaczającą dziewczynę, lecz Zoey nigdy nie zgłębiała za bardzo tego tematu. Choć jej oczy również się zmieniły. Dawniej zielone, teraz nabrały granatowej barwy, jak włosy. Co się natomiast tyczy ubioru nastolatki, nie wiadomo, czy może ona zmieniać swój strój. Póki co pozostaje ona w szkolnym mundurku, który prawdopodobnie miała na sobie w chwili śmierci. I wcale jej to nie przeszkadza. Nigdy nie ganiała za modą, a dzięki temu, że nie jest w stanie zdjąć mundurka, nigdy nie zostanie ukarana za jego brak.

Mundurek

Długość spódnicy: Przed kolana
Koszula: Krótki rękaw
Długość skarpetek: Do kolan
Dodatki: Granatowy sweter

Charakter
Zoey została zapamiętana, jako poczciwa dziewczyna, lojalna przyjaciółka i przykładna uczennica. Gdy wróciła zza grobu, wszyscy jej znajomi bali się, czy śmierć jej nie zmieni. I niestety zmieniła. Może na lepsze, może na gorsze... To każdy musi sam ocenić. W każdym razie Zoey już nie jest taka niewinna, jaka była za życia. Wcześniej uchylała się przed kłopotami, szukając wsparcia u swoich przyjaciół. Teraz, stawia czoła wszystkim przeciwnościom losu. Stała się również nazbyt szczera. Choć nadal utrzymuję zasadę, że niektóre sprawy należy przemilczeć, to jeśli uzna, że trzeba komuś zwrócić na coś uwagę, nie boi się śmiało tego wyrazić, nawet jeśli kogoś tym urazi. Przez to tez straciła paru dawnych przyjaciół. Lecz mimo wszystko, Zoey nadal jest typem osoby, której można zaufać. Z chęcią pomaga innym w potrzebie i nie wymaga niczego w zamian. Bliscy i osoby potrzebujące wsparcia, są dla niej najważniejsze. W sumie, to w ogóle przestała się przejmować własną osobą. W końcu jest martwa. Niby ile do szczęścia potrzeba trupowi? Nie licząc sytuacji, gdy upiera się przy swoim zdaniu. Gdy sobie coś postanowi, naprawdę trudno ją od tego odwieść. Jest też typową Zosią-samosią. Sama wszystko zrobi, sama wszystko dopilnuje... Niektórzy uważają, że to urocze. Innych to wkurza.

Historia
Zoey przyszła na świat pewnej zimowej nocy, w samym centrum Nowego Yorku. Była oczekiwanym dzieckiem i rodzice zawsze okazywali jej dużo miłości i uwagi. Niestety, oprócz nich i zespołu muzycznego, dla którego pracowali, dziewczyna nie miała nikogo. Dlaczego? Ponieważ z powodu częstych podroży, nigdzie nie zagrzała długo miejsca. Nie mogła z tego powodu nawiązać bliższych relacji z rówieśnikami. Często jej to przeszkadzało i chodziła smutna, lecz dla bliskich była w stanie się poświęcić i zaakceptować styl życia rodziców. Przynajmniej do czasu...
Pewnego dnia, po przybyciu do jednego z japońskich miast, rodzice Zoey postanowili jej kogoś przedstawić. Była to siostra jej ojca, która zamieszkała na stałe w Japonii i pracowała w miejscowym szpitalu. Ich spotkanie jednak nie było przypadkowe. Rodzice mieli bowiem dla Zoey pewną propozycję. Chcieli, by córka poznała, co to normalne życie. By mogła nareszcie nazwać jakieś miejsce domem i zdobyć przyjaciół. Zaproponowali jej więc, by zamieszkała z ciotką i zaczęła uczęszczać do miejscowej szkoły. Młoda oczywiście się zgodziła. W prawdzie szkoda jej było rozstać się z rodzicami na tak długo, lecz perspektywa nawiązania z kimś trwałych relacji, szybko przekonała ją do pomysłu krewnych. I w sumie, pomimo braku doświadczenia w nawiązywaniu nowych kontaktów, dziewczyna szybko poradziła sobie w nowym miejscu. Zapisała się nawet do aż dwóch klubów szkolnych i zdobyła kilku dobrych przyjaciół. Jej życie w Japonii zapowiadało sie po prostu pięknie... Do czasu...
Nie pamięta, co się dokładnie stało. Obudziła się po prostu pewnego dnia na cmentarzu, lewitując nad jakimś grobem. Szybko okazało się, że to był jej grób. Ale w żaden sposób nie potrafiła sobie przypomnieć, jak umarła. Od tamtego czasu stara ułożyć sobie na nowo życie (po życiu) i dowiedzieć się, co się właściwie stało.

Szkoła
Sayamino

Klasa
1-2

Kluby
Klub okultystyczny- od zawsze interesowała się potworami i magią, dlatego nic dziwnego, że po przybyciu do szkoły pełnej niezwykłości, postanowiła pogłębić swoją wiedzę w tym temacie.
Klub idoli- nadal nie za bardzo lubi taniec, za to od zawsze kochała śpiewać. I choć nie zależy jej na sławie, to lubi swym głosem rozweselać innych.

Umiejętności
Pierwsza pomoc- zaczęła rozwijać swoją wiedzę i umiejętności na ten temat jeszcze przed śmiercią. Potrafi dzięki temu zareagować w różnych sytuacjach. Najlepiej idzie jej robienie opatrunków.
Gra aktorska Zoey nie lubi nikogo okłamywać, lecz jeśli trzeba, potrafi nieźle improwizować i dostosować się do każdej sytuacji.

Moce
Standardowe moce duchów- tak jak wszystkie dusze zmarłych, Zoey potrafi stać się niewidzialna, przenikać przez obiekty i osoby, oraz latać. czasami robi to też przypadkowo, przez co potrafi pojawić się lub zniknąć w najmniej odpowiednim momencie.

Relacje
Kiedyś miała przyjaciół. Jednak nie wie, czy nadal może ich nimi nazywać...

Ekwipunek
- Pojemna, szara torba z naszytą gwiazdą.
- Ulubiona książka fantasy
- Notes z długopisem
- Telefon

Fundusze
5000 jenów

Ciekawostki
- Choć może dotykać przedmioty i osoby, to jeszcze nigdy nie udało jej się po śmierci coś zjeść lub się napić. Zawsze wszystko przez nią przelatuje. Najbardziej brakuje jej smaku gorącej czekolady.
- Marzy, by zostać lekarką
- Chce poznać tajemnicę swojej śmierci.
- Jeszcze nigdy się nie zakochała. Przynajmniej tego nie pamięta.
- Nienawidzi śpiewać "cukierkowych" piosenek o miłości.
- Nie wie, że jest biseksualna.
- Uwielbia koty.
- Zdarza jej się zapominać o niektórych rzeczach, ale nigdy o ważnych.
- Bywa nachalna w stosunku do osób, na których jej zależy.

Zwierzak
IMIĘ
Luna
WIEK
Nieznany
WYGLĄD
Jest to niewielkich rozmiarów kotka o smukłej sylwetce i trudnej do rozpoznania rasie. Choć jak dla Zoey, jest ona po prostu zwykłym dachowcem. Jej futro jest śnieżnobiałe, objęte świetlistą aurą jak u każdego ducha. I jak każdy duch jest też lekko przezroczysta. Jej oczy natomiast są koloru żółtawego, przechodzące w oliwkowy. Na jej szyi zawieszony jest srebrny dzwoneczek na białej wstążce, który czasami lekko przydzwania. Natomiast na szyi zwierzaka dostrzec można ślady zębów, co prawdopodobnie jest pamiątką po śmierci kotki.
CHARAKTER*
Luna jest indywidualistką. Jak większość kotów chodzi własnymi ścieżkami i choć bardzo lubi swoją panią, to nie można powiedzieć, by się jej słuchała. Wykonuje polecenia tylko wtedy, gdy sama je zaakceptuje. Lubi też pokazywać innym, że nie da sobą pomiatać. Głośno wtedy syczy i pręży grzbiet. Lecz... Pomimo jej "szlacheckiej" natury, zdarzają się też sytuacje, gdy potrafi zrobić coś bezinteresownie dla innych, na przykład rozbawić, gdy ktoś jest smutny lub ogólnie potowarzyszyć. Oczywiście, bardzo się cieszy, jeśli ktoś jednak doceni jej starania i w nagrodę da jakąś zabawkę lub smakołyk. Bo choć Luna jest martwa i nie może na przykład jeśc, to pewne przyzwyczajenia z czasów jej życia nadal pozostały.
UMIEJĘTNOŚCI
Jest bardzo zwinna i szybka.
MOCE
Jak każdy duch, Luna potrafi latać, znikać i przenikać przez obiekty.
INNE
- Nie lubi niektórych uczniów. Często na nich prycha i syczy.