Jorrit Kai, Powiernik Moji.

Ileż to można by się rozwodzić nad jego - rzecz jasna! - przecudownym imieniem. I uch, nie mówię teraz poważnie, ponieważ sam jego posiadacz zadowolony zbytnio nie jest. Jednak oczywiście to nie wina tego młodziaka, że właśnie w ten sposób nazwali go rodzice, racja? Z tego względu iż chłopak nie przepada za swoim imieniem dość często wymyśla sobie nowe ksywki, które dość szybko mu się przejadają... Tak, jest dość wybredny, nie ukrywajmy. Zdążył już dobrych kilkanaście razy imię zmienić, ale! Wszyscy wciąż nazywają go... Cóż, ta chwila i tak musiała nadejść. Jorrit Kai przed wami, we własnej dumnej i postawnej postaci. Znany też jako Dominic, lub Peter. Ma też tendencje do nazywania siebie Bazyliszkiem - wbrew pozorom pseudonim ten nie jest wyjęty z wiadomych części ciała. Co tam jeszcze Jorrit ma do powiedzenia? Cóż, skracanie imion to też jakaś odskocznia; w ten właśnie sposób powstała ksywka Jorri, Jo, J-K oraz Joi. Ah, niektóre wredniaki wyzywają go od "Jaoi", ale to już tak na marginesie! Aha, czasem przed lustrem sam siebie nazywa najpiękniejszym, z czego wziął się "Narcyz", jako kolejny zamiennik jego imienia.

Tak, mowa tu rzecz jasna o Jorricie! Jest on także niekiedy nazywany posiadaczem Moji, jednakże o tym jak i o samej energii, bądź też mocy Moji będzie w późniejszych punktach. Bazyliszek jest już dorosłym i dojrzałym młodzieńcem znającym się na życiu (wciąż jednak żyje bardziej zabawą). Ów jasnowłosy chłopak przyszedł na świat najprawdopodobniej - ba, napewno, w końcu ma to zapisane w kartotece szkoły - osiemnastego marca tysiąc dziewięćdziesiątego piątego roku (w zapisie liczbowym to konkretnie 18.03.1995 rok). Jest więc on zodiakalną rybą, choć posiada mentalność nie jednego skorpiona. Z daty urodzenia, a także obecnego roku wynika iż Joi ostatnimi czasy obchodził swoje 20 urodziny. Ach, szybko to zleciało! Tak czy inaczej w tymże roku młodziak kończy także szkołę średnią, jaką jest Sayamino (tak, spoiler, chodzi do Sayo!).

Wzrost: 200 centymetrów, czyli 2 metry rzecz jasna;
Waga: Coś koło 90 kilogramów będzie;

Oto i powiernik Moji! Jak wygląda? Cóż, jest zdecydowanie przyjemny do oglądania, bowiem posiada naprawdę gładką cerę oraz delikatnie zarysowane mięśnie. Nie ćwiczy dużo, jednak jego figura jest dość postawna. Jego wizerunek właściwie przyprawia nie jedno dziewczę o zawał serca, lub przynajmniej ogromną radość z przebywania w jego towarzystwie... Dobra, nie będę udawać, opis Jorrita będzie krótki. Ciężko jest powiedzieć o nim wiele, gdyż nie ma niczego, co wyróżniałoby go jakoś z tłumu... Znaczy się, jest wysoki bowiem ma przeszło dwa dumne metry, nie jest jednak jeszcze aż tak mega wysoki. No, ma dość znośny wzrost. Budowa jego ciała także jest okej, nie ma jakiegoś niepotrzebnego brzuszka, nie jest też wychudzony, widać, że chłopak dba o siebie oraz o swoją dietę. Rzecz jasna posiada długie ręce i jeszcze dłuższe nogi, które prowadzą go przez ten cudowny, szkolny świat. Choć na pierwszy rzut oka Jorrit wygląda na zwykłego, normalnego człowieka toć idzie się zdziwić! W jego żyłach płynie nie krew, a czysta, srebrzysta magia, natomiast jego serce to nic innego jak Diament. Poza tym, choć Jorri skrzętnie chowa ślady swego potworyzmu to czasem przez jego włosy przebiją się dwa małe, niepozorne rożki sterczące na dwa różne boki. Potworzyna także posiada widocznie ostre zębiska, a także intensywnie czerwone oczy z kocimi źrenicami. Znaczy się, czasem żółkną, przez co wyglądają jak para ślepi bazyliszka. Neonują również w nocy, tak jak jego rogi, które wtedy przyjmują barwę czerwieni, więc świetna jest z niego latarka. Innym faktem, który przemawia za tym iż Koi jest potworem jest czarny pigment skóry, który pokrywa jego tył; jest to co prawda jedynie zwęglony pas, który nakrapiany jest także czerwonymi, lamparcimi łatami. Kręgosłup tego stworzenia zwieńcza cienki falujący ogonek pokryty pierścieniami, którego końcówka jest iście szkarłatnej barwy. Oczywiście ogon jest ukrywany jak tylko Joi może pod długimi bluzami, jednak niekiedy ogon ten wydostaje się samoistnie na wolność, taki z niego buntownik. Zdarza się czasem, że kiedy Jo jest przeziębiony jego uszy przybierają kształt czarnych nietoperzych skrzydeł. Ładnie wpasowują się w kontrast do jego jasnych włosów, blond przeplatanych z białymi lub też srebrnymi pasemkami. Fryzurę zawsze ma postawioną, jednakże większość czasu panuje tam artystyczny nieład. Ach, mówiąc jeszcze o twarzy trzeba napomknąć iż Jorrit ma czarny pigment także tu; pokrywa on cześć czoła w kształcie paraboli (tak, matematyka), a kończy się nie wiadomo gdzie. Na twarzy Bazyliszka widnieją także ze dwie ciemne łaty bez żadnego ustalonego schematu; takie nieco większe piepżyki. Język Jorrita potrafi zmieniać kolory, choć zwykle jest to wpółprzeźroczysty błękit przechodzący w fiolet.

Ma on zazwyczaj przyjazne intencje i czyste pobudki, choć nie zawsze umie przeprowadzić swoją wolę do końca. Jest pracowity i nie miga się od swoich obowiązków, sumiennie się ze wszystkich wywiązuje. W ogóle ma on bardzo duże zdolności umysłowe jak na swój wiek, ponieważ posiada nieprzeciętny intelekt. Jest też bardzo ostrożny, nic nie jest w stanie uśpić jego czujności, więc mało co może go w życiu zaskoczyć i bardzo trudno jest go oszukać jego rywalom czy wrogom. We wszelkim działaniu wykazuje się wielkim entuzjazmem i każde nowe zadanie rozpoczyna z taką samą energią i wiarą we własny sukces i często go osiąga. Właściwie nigdy, nawet w najtrudniejszych misjach, nie dopuszcza do siebie widma porażki, a już na pewno nie zakłada jej na początku, co jest dowodem jego wielkiej wiary w siebie i we własne możliwości, a także w słuszność swoich poczynań (no i optymizmu). Jego wyobraźń jest bogata, oddaje mu znaczne zasługi na wielu polach, jednak nie ma też problemu z w pełni logicznym myśleniem i to tej umiejętności zawdzięcza większość swoich sukcesów; chociażby wymyślenie prostej strategii, dobre wykorzystanie Moji... Tak, to zaprząta jego myśli zdecydowanie najmocniej. Dzięki swej bystrości i zdolnościom organizacyjnym dobrze wywiązuje się z najtrudniejszych zadań, jakie inni chętnie składają na jego barki. Jego praktycyzm powoduje, że w każdej sytuacji umie sobie doskonale poradzić i potrafi znaleźć wyjście z najtrudniejszych opałów. Mimo iż nie ma zbyt silnych związków z ludźmi i rzadko wykazuje instynkty rodzicielskie i rodzinne w ogóle, jest bardzo wrażliwy na krzywdę innych i zdolny do empatii. Ma też tendencje do zbyt gwałtownych reakcji, wobec czego niektórzy ludzie mogą mu być niechętni, ale nie widzi w sobie tej wady, zaś jeśli ktoś próbuje mu delikatnie uświadomić jej istnienie, albo się denerwuje, albo też przyjmuje to do wiadomości, ale i tak nie zamierza z tym walczyć. Mimo że jest pozytywnie nastawiony do innych ludzi, to jest też bardzo nieufny i właściwie nikomu nie potrafi zawierzyć do końca, nawet swym najbliższym, więc zawsze w kontaktach z  nim da się odczuć pewien chłód i dystans. Jest też nadmiernie podatny na wpływy z zewnątrz, przez co miewa zmienne usposobienie i jest to bardzo uciążliwe dla jego otoczenia, które musi znosić jego humory i kaprysy. Wywyższa się spośród innych i choć trzeba uczciwie przyznać, że zazwyczaj ma do tego powody, to robi to w sposób nie do przyjęcia, okazując pogardę ludziom gorszym – w jego mniemaniu – od siebie i bez owijania w bawełnę nazywając ich głupcami. Wydaje mu  się, że jest pępkiem świata i jego otoczenie żyje jego życiem, żywo interesując się wszystkim, co się u niego dzieje, choć w ogóle nie jest to zgodne z prawdą i nie ma żadnych podstaw, by tak uważać.

Cóż, bez bicia przyznaje, że historia długa nie będzie. Nie mam do tego talentu poprostu. Jakby to powiedzieć, Jorrit Koi prowadzi dość spokojne życie, jednak jest on powiernikiem czegoś wielkiego! No okej, na jego planecie posiadanie Moji, a nawet dużej ich ilości to norma, jednak dla Ziemian może się to wydawać dziwne. Ogólnie Jorri nie zna żadnego języka ludzi, jednak Mojiwatch ma także umiejętność tłumaczenia jego słów, oraz słów rozmówcy. Tak czy siak, Koi nie znalazł się tu przypadkiem; każdy powiernik Moji musi przejść przez parę światów by stać się oficjalnym posiadaczem tych mistycznych stworzeń. O samych Moji będzie później, w umiejętności. Tak, Koi potrafi przyzywać dobre potwory, które pomagają mu sprostać trudom tego świata. Można je traktować też jako chowańce, które przybędą raz na jakiś czas. Stworzenia te nie posługują się mową, a telepatią. Pierwszy Moji zawsze jest odbierany przy spotkaniu z WLM - Wszechświatowym Liderem Moji. Tak było też z Jorritem...